|
|
Ахмадулина Белла (Изабелла) (Bella Ahmadulina)
Оригинал материала находится по адресу:
poetarium.narod.ru/akhmadulina/index.htm
Заклинание
Не плачьте обо мне - я проживу
счастливой нищей, доброй каторжанкой,
озябшею на севере южанкой,
чахоточной да злой петербуржанкой
на малярийном юге проживу.
Не плачьте обо мне - я проживу
той хромоножкой, вышедшей на паперть,
тем пьяницей,
проникнувшим на скатерть,
и этим, что малюет божью матерь,
убогим богомазом проживу.
Не плачьте обо мне - я проживу
той грамоте наученной девчонкой,
которая в грядущести нечеткой
мои стихи, моей рыжея челкой,
как дура будет знать. Я проживу.
Не плачьте обо мне - я проживу
сестры помилосердней милосердной,
в военной бесшабашности предсмертной,
да под звездой Марининой пресветлой
уж как-нибудь, а все ж я проживу.
Mantera
Jangan meratapi aku!
Aku akan tetap hidup
Dalam pengemis bertuah,
Banduan yang murah hati,
Penduduk Selatan di Utara
Kesejakan hingga nyaris mati,
Pesakit tibi yang di Selatan
Bertahan sanggup -
Aku akan tetap hidup!
Jangan meratapi aku!
Aku akan tetap hidup
Dalam si pincang yang bersedekah
Di depan gereja,
Kaki arak yang tunduk kepala
Di atas alas meja,
Dalam seniman yang melukis
Dari raja sampai badut -
Aku akan tetap hidup!
Jangan meratapi aku!
Aku akan tetap hidup
Dalam budak perempuan
Berpelajaran,
Yang pada hari depan tanpa ganjaran
Menghafazkan sajakku
Yang ekspresif dan meletup -
Aku akan tetap hidup!
Jangan meratapi aku!
Aku akan tetap hidup
Dalam jururawat
Yang penuh belas kasihan
Yang di medan perang
Tunaikan tugasnya tanpa rintihan,
Di bawah bintang Marina
Yang cemerlang bukan redup -
Aku akan tetap hidup!
Перевод на малайский В.А.Погадаева
* * *
Опять сентябрь как тьму времен назад,
и к вечеру мужает юный холод.
Я в таинствах подозреваю сад:
все кажется - там кто-то есть и ходит.
Мне не страшней, а только веселей,
что призраком населена округа.
Я в доброте моих осенних дней
ничьи шаги приму за поступь друга.
Мне некого спросить: а не пора ль
списать в тетрадь – с последнею росою
траву и воздух, в зримую спираль
закрученный неистовой осою.
И вот еще: вниманье чьих очей,
воспринятое некогда луною,
проделало обратный путь лучей
и на земле увиделось со мною?
Любой, чье зренье вобрала луна,
свободен с обожаньем иль укором
иных людей, иные времена
оглядывать своим посмертным взором.
Не потому ль в сиянье и красе
так мучат нас ее пустые камни?
О, знаю я, кто пристальней, чем все,
ее посеребрил двумя зрачками!
Так я сижу, подслушиваю сад,
для вечности в окне оставив щелку.
И Пушкина неотвратимый взгляд
ночь напролет мне припекает щеку.
* * *
September lagi seperti dahulu kala
Dan menjelang petang sejuk semakin kuat
Ku mengesyaki tamanku penuh rahsia
Seakan ada orang mengembara sana.
Hatiku tak kecut, melainkan gembira saja
Meskipun hantu mendiami taman.
Musim gugur memberi tenang dan arif
Dan langkah si anu menjadi langkah kawan.
Tiada orang boleh ditanyakan,
Sampaikah masa untuk menggambarkan
Embun akhir, rumput-rumpai, udara
Yang dilingkarkan oleh burung dara.
Dan lagi satulah: perhatian siapa
Yang dulu diserapi oleh bulan
Sekarang dibalikkan sama sinar
Dan bertemu di bumi dengan aku.
Seorang yang telah menjadi arwah
Dan yang pandangannya ditampung bulan
Dengan penuh kasih ataupun mencela
Bebas perhatikan manusia lain kurun.
Walau bulan ‘tu siarah dari batu
Cahayanya indah menyeksa hati.
Dan aku tahu pastilah siapa
Menggemerlapkannya dengan kedua mata.
Aku duduk dengarkan bunyi taman,
Duduk di tingkap seperti terpaku.
Penyajak Pushkin yang tetap sezaman
Seakan-akan menatapi aku.
Перевод на малайский В.А.Погадаева
Назад к списку
|
